Liquidatie woonoord Donzel
(Uitreksel uit het onderzoek van Drs. Buijks)
In een schrijven van 11 april 1961 aan het Commissariaat van Ambonezenzorg blijkt het college van burgemeester en wethouders van Nistelrode helemaal in de pas te lopen met de landelijke ontwikkelingen. Ervan uitgaande dat de alhier verblijvende Molukkers niet naar hun vaderland zouden terugkeren, achtten de Nistelrodese gemeente bestuurders het een morele plicht mee te werken aan een huisvesting van deze mensen, welke meer in overeenstemming is met de normen die ons inziens uit sociale en ethische overwegingen gebiedend zijn voorgeschreven. Wij zijn dan ook bereid, de bewoners van het woonoord Donzel meer in onze dorpsgemeenschap op te nemen door toewijzing van woningen, verspreid tussen de andere woningen. Ook tegenover de bouw van een afzonderlijk niet te omvangrijk complex van woningen ten behoeve van deze mensen in onze gemeente staan wij welwillend.
Vervolgens wordt de ligging van het dorp, te midden van drie industriekernen-in-opkomst (Oss-Veghel, Uden), aangeprezen als zijnde ideaal voor de huisvesting van een “flink aantal Zuidoost-Molukkers”, niet in het minst vanwege hun katholieke gezindte. Deze omstandigheid zou zeker een “geleidelijke assimilatie” bevorderen. Reeds enkele maanden later is de getoonde bereidheid van Nistelrode door het ministerie “vertaald” in een te bouwen contingent woningen: 20 a 25 stuks.
