De locatie aan de Slotenseweg waar woonoord Donzel heeft gestaan behoorde in Nistelrode tot het buurtschap Donzel. In de bossen nabij het gehucht Donzel werd tijdens de Duitse bezetting een werkkamp gebouwd ten dienste van de Nederlandsche Arbeidsdienst. Mannen uit heel Nederland waren daar ondergebracht. Vanuit het kamp marcheerden zij met de schop over de schouder naar en van werkverschaffingsprojecten in de omgeving. Najaar 1944, toen de bevrijding in volle gang was, vonden evacuees uit Groesbeek onderdak in Donzel en tot 1955 diende het kamp als opleidingscentrum voor de Rijkspolitie. De eerste berichten over de mogelijke onderbrenging van Molukkers op Donzel bereikten Nistelrode in november 1955.

De eerste reacties in het dorp waren afwijzend. Men zag het helemaal niet zitten om mensen met, naar men aannam, een afwijkende taal, godsdienst en cultuur binnen te halen, terwijl er bovendien sprake was van een flinke woningnood. Maar het ministerie van Maatschappelijk Werk was onverbiddelijk. Uiteindelijk kwam er een compromis uit de bus. Nistelrode zou alleen Zuidoost-Molukkers krijgen. Die waren in tegenstelling tot de overwegend protestantse Ambonezen rooms-katholiek en wilden graag vertrekken uit de grotere Molukse woonoorden zoals Lunetten bij Vught en Ommen. In 1958 vestigden zich de eerste Molukse gezinnen in Donzel. In 1960 woonden er ruim 580 mensen.

Tekst: artikel Gineke van der Ree van het BHIC en het boek 50 jaar samen van Pascal Amukwaman.