Josan van den Broek

Terug

Josan

Jos, Jossie, Joos, beeb, mama, maaahma
Ik kwam de wereld in op tweede kerstdag,
ben daarmee een gelabeld Steenbok, maar zonder merknaam activist, chaoot, liefhebber, verteller, beeldmaker en woordhusselaar

veel in één, één in veel

Ik werkte ooit bij Disney, vond meer magie in het theater
als maker, docent en regisseur
Na een flinke reeks volle onderwijsjaren en een eigen onderneming
ben ik nu fotograaf: ik vang verhalen, documenteer ze in beeld
en: ik schrijf

Ik ben mama van twee meisjes en vind dat het
allerzwaarste-fijnste-mooiste-grootste ooit
Mijn huis is nooit af - mijn huishouden nooit op orde
ik schiet chronisch tekort, kook standaard over
loop achter de feiten aan en vooruit op de zaken

Ik laat slingers weken hangen
bloemen staan tot ze zwart zijn
koffers pak ik dagen later uit
Leef het liefst drie maanden in kerstsfeer en
laat voor altijd lampjes hangen

Ik drink het liefst een glas rode wijn als ik in de pannen roer
en thee-en-twee-koffie als de dag start
Ik hou van jassen en heb er veel
(voor elke staat een ander hoesje om de dag mee in te gaan)
en van mijn sokken zit de andere altijd in de was
Ik zou het liefst overal het licht en het geluid zachter zetten
de wereld een half standje dimmen
Ik lees bijna elke dag in een boek maar lees ze vaak niet uit
douche het liefst in het donker, en het liefst heel lang
ben feminist en een lichte klimaatactivist (behalve onder de douche)

Ik overdenk, ik overvoel, ruik en zie alles
dat levert een vol lijf op en een vol hart
een overstromend hoofd vol woorden,
beelden en ideeën… Verhalen

Die vastleggen, in beeld, in woord, is mijn grootste passie,
mijn uitlaatklep, mijn troost
ik vis op kleine parels
in een grote wijde wereld

Ik schrijf de wereld mooier, de pijn zachter
het niet weten, een beetje meer van wel
de hoeken ronder, waar nodig scherper
Ik schrijf het kleine groot

Laat de lampjes voor altijd hangen
bloemen staan tot ze zwart zijn
in een grote wijde wereld
vis ik op kleine parels

Overstroom

Ik ben vanavond logee in eigen huis
ik lig op een versleept matras naast jouw meisjesbed
ik zie je slapen en blijf eindeloos naar je kijken
hoe je wimpers rusten op je wangen
hoe je linkerhand haar vingers losjes
om je lievelingsknuffel laat liggen
hoe ontiegelijk lang je bent, hoe prachtigmooi,
hoe groot en oh zo klein, zo klein

Ik overstroom
dobber op mijn moedertranen door jouw kamer
ik hots en bots tegen de plinten op
hou mij vast aan de randen van van wat ik weet
de dunne handgrepen van hoop

mijn doodvermoeide ogen en opengerukte hart doen pijn van trots
het breekt en heelt me

Ik weet me geen raad met de wijd openstaande deuren
de tocht waait rond mijn lijf
de deken houd me warm, maar ik zou het liefst bij je kruipen
voor nog een paar graden meer liefde

Je kamer loopt vol
het overspoelt me en maakt me klein
en ik vind het grootser dan de wereld

ik zie je slapen en blijf eindeloos naar je kijken
hoe groot en oh zo klein, zo klein

Ik ben vanavond een logee in eigen huis
ik lig op een versleept matras naast jouw meisjesbed 

en ik overstroom