De eerste keer, ik weet het nog, mijn moeder bracht me weg
En 2 minuten later was ze verdwenen achter de heg
Ze zei nog snel; dáár moet je zijn en wees toen naar de rest
En voegde daar nog wel aan toe; o ja; doe goed je best!

Mijn moeder én mijn vader ook, die brengen mij erheen
De eerste keer; traumatisch!, ze laten mij alleen!
Maar niet voordat ze hebben getroost, gezwaaid, wel zeker een kwartier
Ze kussen me en wensen me, betraand, nog veel plezier.

M’n moeder is de jaren daarna, nog 2 keer op school geweest
Die ene keer vergeet ik nooit, die voel ik nog het meest (au)
M’n vader, tja, die had geen tijd, die werkte, gaf geen kik.
Wel riep ie soms; goed leren, anders wordt je net als ik!

M’n moeder blijft me brengen, ze kletst daar wat af
Ze kreeg als hobby luizen vangen, dat vind ze geen straf
M’n vader blijft ook komen, zit in de ouderraad
Hij gaat ook mee op kamp, je weet wel hoe dat gaat

Ik kreeg les van de nonnen, die waren soms wel cru
Godallemachtig wat een tijd, ik denk nóg; nondeju!
Ik had ook wel een meester, dat scheelde toch al weer
Maar hij had ook zijn eigen stijl en trok soms fel van leer

Ik leer van de juffrouw, meer keuze is er niet
Een fenomeen dat je toch al weer jaren ziet
Ze is heel lief dat zeker, alleen, niet echt compleet
Er zijn soms mannendingen, die zij gewoon niet weet

Ik ging gewoon naar school toe, met korte broek en klompen
De meiden in een jurkje, het waren net geen lompen
Je droeg maar wat je kreeg, of soms was het te leen
Dat maakte helemaal niks uit, dat had toch iedereen

Ik draag alleen maar Mexx en Petrol, Cars en Nike, dat werk
Want anders tel ik mooi niet mee, oh nee, alleen maar ‘merk’.
Als je er bij wilt horen, dan kost dat gewoon iets
Een pet, een step, een hoverboard, ’n splinternieuwe fiets

Ik werd vroeger nooit gepest, dat woord was onbekend
Ze waren wel eens irritant, ik dacht gewoon; dat went
En als het me te gortig werd, was dat zo opgelost
En zo heb ik er menigeen, vakkundig afgerost

Ik word wél gepest op school, dat doet me heel veel pijn
Ik voel me gekrenkt, geraakt en gewoon…. niet fijn
De juf is ook ontdaan, er helemaal van vol
Gelukkig hebben we daarvoor, een heel mooi protocol

Ik was op school altijd beleefd, voor U en ook de Uwen
Rustig wachten in de rij en vooral niet duwen
Respect voor alles, iedereen, dat is wat ik beaam
De meester kende ik alleen, maar bij zijn achternaam

Ik ‘jullie, ‘je’ en ‘jij’ wat af, dat mag, dat is oké
En als ik roep “Hé juffrouw” dan vindt ze dat oké
De directeur die noem ik Jan, ‘meneer’ dat vind ik raar
Respect? Daar heb ik wel eens van gehoord, dat is toch een gebaar? (“)

Ik kon niet zo goed lezen, was daarin niet alleen
Ik oefende gewoon wat meer, zo kwam ik er doorheen
Herhalen was het toverwoord en gewoon veel doen
Het resultaat was meestal goed, ja zo ging dat toen

Ik vind lezen ook lastig, dus komt er een onderzoek
De uitslag die is; dyslexie, kijk dat is andere koek
Er wordt van alles aangepast om mij ook wat te leren
Het kost iets, maar je hebt ook wat, afijn, gewoon proberen

Ook rekenen ging niet zo best, die cijfers allemaal
Dan ook nog plus en min en zo en delen door of maal
Na veel vijven en zessen en heel lang repeteren
Heb ik net als iedereen, toch alles kunnen leren

Ik rekende er ook al op, maar zeker was ’t nie
Een onderzoekje verder bleek; het klopt; dyscalculie
Er blijkt ook nog speciaal budget, extra handen in de klas
Er volgt ook een flink rapport; komt altijd nog van pas… ?

Ik zat op een R.K. school, rooms katholiek is dat
Het begon met Onze Vader, iedereen die bad
Iedereen deed z’n communie, een héilige ook nog
Dat hoorde er toen gewoon bij, ook al dacht je; och

Mijn school kent veel religies, allemaal oké
Het is wel kerst op school en Pasen , maar niet echt persé
De één wil zus, de ander zo, dat heeft toch geen zin
Religie is iets moois voor THUIS, dáár geloof ik in

Met een kroontjespen begonnen, slordig en krampachtig
Leesbaar was het, dat nog wel, verre ook van prachtig
Maar de aanhouder won weer, ik kon ook schoonschrijven
Daar dat slijpen, jarenlang, bleef het ook beklijven

Ik schrijf wel, maar liever niet, ’t is ook niet te lezen
Voor ’n leesbaar uittreksel moet je bij mij niet wezen
Waarom zou ik dat ook doen, dat is toch niet nodig
Een computer en een printer maken schrijven overbodig

Ik zat niet stil, in het begin althans, maar dat duurde niet lang
Want je wordt moe van zo lang staan; 3 uur op de gang
Dat drukke was er heel vlug af, geen smoesjes in de klas
’n straf die duurde net zo lang, totdat je rustig was

Ik heb ADHD, ADD, PDD-NOS en meerDaar kun je ook niet veel aan doen, dat ligt ook aan het weer
Met al die afkortingen voor mij ben ik een hele Piet
Toch gaat het niet zo slecht met mij, zoals je zelf wel ziet

Ik deed op school ook wel eens iets wat eigenlijk niet mocht
Maar had dat meestal dan al snel weer akelig bekocht
’n Tik met lat of riet of hand, of nog zwaardere stappen
En als ze er thuis van hoorden, kreeg je ook daar nog klappen

Ik doe ook wel eens ‘dingen’ ,gewoon maar voor de lol
De juf kan er niet tegen, ze schiet dan gauw weer vol
Ze durft ook niks te zeggen, alleen; ‘dat was de laatste keer’!
Een psychologisch vraaggesprek en dat was het dan weer.

Als ik naar school toe ging, had ik s ’ochtends goed ontbeten
Op school was niks; om 12 uur was er thuis weer warm eten
Soms dacht je om een uur of vier van; hé mijn maag die knort
Maar thuis was daar een boterham, je kwam echt niks tekort

Ontbijten is niet echt mijn ding, ik heb ook weinig tijd
Ik pak straks wel op school een koek en nog wat zoetigheid
Een pakje drinken, lekker zoet en ijsjes, liefst een paar
Maar binnenkort is er melk op school; ja ‘melk’ ! het is echt waar!

Wij deden spelletjes op school, ’n knikker, méske pik
Maar meestal gewoon tikkertje, je kreeg wel eens een tik
De meiden stiekten met een stiek, of kaatsten met een bal
Verstoppertje was populair, dat kon toen overal

Wij spelen op een klimparcours, of hangen daar wat rond
Die hebben een certificaat, een zachte ondergrond
We overwegen wel een claim, omdat ik tóch nog viel
Maar ik hóef niet meer te spelen, ik heb nu een mobiel…..

Wij hebben in de zesde klas, ook voorlichting gehad
Met plaatjes die je niet begreep, je gniffelde maar wat
Je ouders waren superblij dat school dat uit ging leggen
Zij schaamden zich voor al dat bloot en durfden niks te zeggen

De juf begint voorzichtig, van bijtjes en van bloemen
En wij verzoeken haar met klem, het bij de naam te noemen
Maar zij voelt zich bij het woord ‘neuken’ niet echt op haar gemak
Maar wij vinden dat lullig en mooi kut, zo leer je nog geen zak!

Als ik naar huis ging na de school was moeder altijd thuis
’n Aai, een appel, ’n andere broek en spelen om het huis
Buiten daar was het te doen, altijd iets van je gade
En na een tijdje was je moe, maar toch weer opgeladen

Mijn moeder is ook wel eens thuis, mijn vader… buiten beeld
De sleutel ligt onder de mat, ik kijk maar eens verveeld
De I-pad is gelukkig vol, goed voor een tijdje gamen
Op de bank met fris en chips, maar; welke zal ik nemen?

Ik weet wel, het is lang gelee, maar toch; zo ging het toen
Niet alles dat was slecht of goed, je moest het er mee doen
Het onderwijs dat was oké, zo door de bank genomen
We hebben er heel veel geleerd en zijn er wel gekomen

Ik weet wel “vroeger”… hou maar op, dat was tóen, weet je wel?Ook nu is onderwijs oké; maar de tijd, die ging snel!
Toen en nu, dat is toch appels vergelijken met peren
Dat heb je n.l. met onderwijs, je blijft toch altijd……….. LEREN !!

Cor van Casteren ©

Wind die zorgt voor gesmiespel van bladeren

De wind zwelt aan naar de kracht van orkaan

Dan zwiepen en sleuren en kraken en scheuren

Dan –tig keer een knap en evenzoveel klap

Als trieste getuigen van de kracht der natuur
Wacht een rij populieren op zaag en op vuur

Hun absentie die brengt je op een idee
Na enig getouwtrek krijg je iedereen mee

De rekening wordt gecheckt voor een ambitieus project

Maar al ben je ambtenaar, je bent zomaar niet klaar

Dit moet zus, dat moet zo, dan weer wel, dan weer nie
In het jargon heet dat bureaucratie

En ben je het dan bijna zat…. Dan ploft de vergunning pardoes op de mat

Een kraan komt eraan

Die grijpt en die graaft in het zwarte zand en spuwt en braakt het vol vuur aan de kant

Dan opeens wordt het wit….. je weet dat je diep genoeg zit

In een rijtje gezet, heel ritmisch de hamer op menig piket

Dan wat planken en spijkers, wat spijkers en draad
Het begin is gemaakt, je ziet dat er wat staat

Het geritsel van plastic voor het optrekkend vocht
Tempex… nee piepschuim in platen gekocht

Hier en daar ploft een steen als buffer voor ’t staal
Mooi gemaakt, maar straks onder de grond, allemaal

Dan het draaien van de molen voor het beste beton
Een stevig fundament blinkt in de zon

De timmerman heeft zich nu ook al gemeld
Profielen die worden met latten gesteld

Het tikken van troffels dat kan je vervoeren
En zie; daar verschijnen de eerste contouren

Je vreest het, je weet dat het soms tegenzit
Gestaag gaat het sneeuwen; en alles wordt wit

Als een warme deken dekt die alles toe
Maar jij wil vooruit dus je bent die sneeuw moe

De eiken uit Frankrijk die kan het niet deren
Zij kunnen zich door hun hardheid verweren

Een scheurend geluid van kettingzaag klinkt
De eiken worden doelbewust verminkt

Eens trots en sereen samen in het woud
Nu gebeukt en gedisseld, dan lijken ze oud

Ook muren die worden opzettelijk bescheurd
En met was en terpentijn tot antiek gekleurd

Eens wuivend en fluisterend langs en in een plas
Nu strak gerangschikt alsof het altijd zo was

De stengels gekapt en geklopt en gebonden en strak
Zo vormen ze samen een artistiek dak

Alles is nieuw en kan mee tot veel later
Voorlopig is het een klein maar fijn theater

Het maken dat ging al echt als van harte
Dat gaat ook op voor het gebruik van: Casa Del Arte

Cor van Casteren ©